හෙට මට තිස් එකයි
රස්සාවත් ගිලිහුනයි
ගෙවන්න ණය කෝටියයි
සිත් එක් විකාරයයි
අවුරුදු පහක් කොම්පැනියක වැඩ කරලා
කොම්පීතර කොටල කොන්දත් දුර්වල වීලා
නිති වැඩ කරල තුති වදනක් නොම විදලා
රැකියාවෙන් අස්වුනා කේලම් ගැන කලකිරිලා
කේලම් කියන ගැහැනුන්ගේ මුසා බසුත්
තොදොලෙන් කියන විට රැවටී චපල බොසුත්
ගුනමකු වුනා පිලි ගින්නට මගෙ වදනත්
රැකියාවෙන් පිටවුනා මා ලඟ නැත සතයක්
ගියදා ඉදන් රැකියාවෙන් පසුදාම
ඇද්දා සියලු තැන ටියුෂන් බලන්නට
ගියේ හැම හෝටලේටම කාරය දාන්නට
එකක්වත් හරිගියේ නැත දුර්වල වෙලාවට
බොඩිමේ ඉන්නටත් බැහැ දැන් මට හැමදාම
ඇන්ටිට මතක්
වෙන්නේ නිතරම ගැන මුදල
පොත්ටික පොදි බැදන් රෙදි කෑලිත් සමග
ආවේ ගෙදර ගෙන අන්තිම තුරුම්පුව
නිදන්නේ හැමදාම රෑ දොලහත් පසු වී
ආවේ ගෙදර ගෙන අන්තිම තුරුම්පුව
නිදන්නේ හැමදාම රෑ දොලහත් පසු වී
නින්ද යන්නේ නිතරම අලුයම පහ පහුවී
තාත්තා එබෙයි කාමරයට විට විට නැගීටී
පොත් වටකරන් කරනා දෙය ඔහු නොදනී
සමහර දිනක තාත්තා අලුයම නැගිටී
හොද හැටි දෙහි කපයි මට කියලා වැරදී
කාලකන්ණියා ලෙස ගරහා ඔහු විටදී
මමයි කන්න දෙන්නේ‘ විටකදි නගලා මැසීලී
ඉගෙන ගන්නට මා දුක් වින්දේ දත් දා ඉදලා
අවුරුදු පහලොවකට වඩා බෝඩිං වල ඉදලා
උපාධිත් දැනටමත් හතරක් විතරම කරලා
ගෙදරට ඇවිත් දැන් තෙමසක් ගත වීලා
දවස ගෙවන්නේ ඉන්ටව් දාන්නට
සවසට ගෙවෙන්නේ කැති උදලුත් එක්ක
අත් පිපිරී කරගැට සහ දිය පට්ට
තෙමසක් ගතවීත් මට රැකියාවක් නැද්ද
මගෙ මිතුරන් බිරියන් හා ආදරයෙන්
රාත්‍රය ගෙවයි සෙනෙහෙන් සන්තෝසෙන්
මගේ පෙම්බරිය කොම්පීතරී සහයෝගෙන්
මහ රෑ ගෙවේ පෙම් විරහෙන් කෙදිරිල්ලෙන්
තාත්තා නිදන්නේ අල්ලපු කාමරයේ
දැල්වෙන එලිය සමහර විට ඇහැරන්නේ
කුමක් කරන්නද මම දොරවල් වහගන්නේ
තාත්තා හිමින් මුමුනණු මට වැටහෙන්නේ
තාත්තාට දුකයි මම ඉන්නා විදිය
දිවියක් තනන්නට නිති දරනා විරිය
නිති නිදිමරා වෙහෙසා ගත සවිය
තවමත් සිතා නැත ගන්නට පිය බිරිය
සමහරු සිතයි මට පෙම්වතියක් නැත ඕනෑ
මේකා ආදරේ කරන්නට නම් දන්නේ නෑ
ඇත්තම මෙය නොවේ මා ආ කිසිදා හැඩුවේ නෑ
මට මුනගැසෙන්නුන් මා තේරුම් ගත්තේ නෑ
පවුලේ වැඩිමලා මා දුප්පත් පැලක
දුප්පත්කම පරදවා මව් පිය නිති ගැටුම
ගියා කලක් මේ තැන ගොඩ නගන්නට
විවාහය කල් ගියේ මට කල් නොදැනීම
අම්මා පම්පෝරිය ගසයි ඈ ඉගැන්නුවා කියා
තාත්තා කියයි ඔහු බත් දුන්නාය කියා
ගම්මුන් සිතයි අපි පොහොසත් ඉඩම් නිසා
මම දන්නවා මම කොහොමද කලේ කියා
අම්මයි තාත්තායි ගැටෙනා හැමදාමත්
තාත්තා නොබින වදනින් මට බනිනා මුත්
සොයුරන් ඉදිරියේ මා නිවටෙක් වෙනවා මුත්
මගේ දහිරයේ අඩුවක් නැත බිඳුවක් වත්
තාත්තා ලඟට එයි මුදලින් ගැවසෙද්දී
අම්මා සිනාසෙයි ගෙට බඩු එන විටදී
සොයුරන් හට වැඩක් වේ මගෙ නම ඇති තැනදී
මම
ගුනවතෙක් වේ මා තේරුම් ගත් දිනදී
චරක දනන්සූරිය
චරක දනන්සූරිය
No comments:
Post a Comment