පුරා සත් මසක් ගතවී තවත් සත් දිනක් ඉක්මුනා
අරා මත් විතක් නයවී තවත් දහිරිය නොම නිමා
දරා නෙක් දෝමනස් සිතින් සසලව තුටින් සිටිනා
වුන් බලා
මරා නිදි විසිවසක් මා දැරූ තැත් දැන්
පලත් විරලව වියකිලා
නැතත් සමහරු සමත්කම්
අලස් මුත් වූ සලල් කඩවසම් නියාවෙන්
ගරුමනුත් මහත් තැන් ලබති මනරම් වැටුප්
සමගින්
ගම්බද පැලක දෝ මා උපන් වූ නිසාවෙන්
ගිලිහුනාදෝ රිද්මය විටක්වත්
විලම්බිත සමාජ යන්තරය දිව යන
රැකියාවකුත් නෑ
දිනුවමුත් දිරියෙන්ම කටුකොවුල්
නිමකලත් නොනිම් සුදුසු කම්
වෙහෙසවා වෙර දහඩියෙන්
වේදනාවනම් නොනිමියි
මා කෙසේ රිසි සේ නිදන්නද
දකිමින් මිතුරන් පැමිණ සාදයක් අහවරව
ගත කර සිරි යහන් සුදු වෙසගනන්
සමගින්
උදම් වී මතින් බමනව
වෙසරිදු ඉක්මවා පවසන කෙරුම්නම්
ආදරයත් දිනන හැටි අරුමයි
පතිනියන් දරු
සුරතලතුත් බලමින්
ඉදන් සිංගප්පූරුවේ
දකිමින් සංකර විපරීත ලෝකය
දිවියේ සතුටනම් කිම
කවරක් නිවැදිද කවරක් නොවෙද
තවමත් සිතාගන්නට නම් නැත මුහුකුරා
සිතේ සතුටකුත් නෑ
සන්සන්දනය කළ කල මම මා
අනෙකුන් සමග
විටකදි සන්සන්දිතව මට
මා ගැන දැනේ පරාජිත බවක්
වෙහෙසත්
ලැජ්ජාවත් මුසුව
කලා නිමි සිව් උපාදිත්
වැඩ කලා මහත් වෙහෙසෙන්
කොම්පැනියකට
නැතත් අල්ලා අතින් වත් කිලිටි වී
දිනක ගුණවත් සැමියෙක් වෙම් කියා
තවත් නෑ රස්සාවකුත් ඔබින්නට
ලත් සිප් මහත් වෙහෙසෙන්
පාලුව දුක සෝ සුසුම්
බිනන්නටවත්
ලබැදියක් තවත් මුණ ගැසී නෑ
කාසි අත නොගැටෙන නිසාදෝ
මමත් දම් සැක කරනවා
චරක දනන්සූරිය
