හුදකලාවේ එකුන් තිස් වසක්
ගතවී
මා තනිය මකන්නට
මා සොයාගත් පෙම්වතීයේ නුඹ
දැනටමත් මා කලාදෝ කවියෙක්
මා තරුණයෙකු වූ දා පටන්
පිබිදෙනා
මගේ හැගුමන් හා පැතුම්
තේරුම් ගන්නට සමත් වෙනකෙක්
තව නොවූවා තරම්
කිසිම දිනක දැන සිටියේම නෑ
තනිකම
කුරීරුයි කියා
වැටෙන හැමවිට නැගිට ගන්නට
විස්වාසයේ පිය ගැට සොයා
කදුලු සපිරැණු නෙතින් රහසින්
දිරිය වදනකට මහ මග බලා
සිටියා ලොවට හොරෙන් සීරුවෙන්
දෙනෙත කදුලින් පුරවලා
-- චරක දනන්සූරිය
-- චරක දනන්සූරිය
No comments:
Post a Comment